Het klinkt gek, maar het is gewoon op een avond begonnen. Als kind schreef ik al graag 'opstelletjes' en korte verhaaltjes in school, maar meer dan wat probeersels is het nooit geweest. De punten waren goed, maar dat was het. Lezen is wel altijd een passie geweest. Ik verslond letterlijk boeken. Zondag ochtend naar de bibliotheek, thuiskomen met vijf boeken, waarvan de helft 's avonds al verorberd was.
Maar het schrijven is op een avond begonnen. Ik zette mij voor mijn computer, en schreef de eerste zin van 'Meriumbe, de Vlucht van het Heilig Vuur'. "Moeizaam daalde Levi de steile helling af." Zo is het begonnen, en de woorden zijn blijven komen. Onstilbaar. Tot er een aantal weken later iets op papier stond dat op een boek leek. Niet klaar, helemaal niet. Maar menige schrap en verbeterrondes later begon het er al op te lijken.
Op zoek naar een uitgever. Een zoektocht die toen korter en makkelijker was dan verwacht. Met als gevolg dat een paar maanden later mijn eerste boek in de boekhandel lag. Het begin van een lang verhaal, maar zeker niet het einde.

Neen. In 2001 ben ik gestart met Fantasy. 'Meriumbe, de Vlucht van het Heilig Vuur' en 'Meriumbe, de Deur naar het Anders' waren twee boeken die in alle eerlijkheid beïnvloed zijn door het feit dat ik toen 'In de ban van de ring' aan het lezen was. Beïnvloed, maar geen kopie uiteraard. Het was een leuke oefening, en ik blijf fan van het genre. De wereld van elfen en dwergen, reuzen en monsters blijft op mijn favorietenlijst staan.

Maar gaandeweg is mijn schrijfinteresse veranderd. 'De eenzame weg naar de hel', 'Tot het einde mijner dagen', 'Praat niet met je mond vol' en 'Klasse' gaan veel meer over hedendaagse relaties, intriges en uitdagingen.

Af en toe glipte er al wel eens een horror verhaal tussen ('Chewwie' en 'De Geest in de Machine'), maar de echte thrillers zijn pas de laatste jaren aan mijn geest ontsproten.

Kortverhalen zoals 'Verloren Harten', 'De Bezoekers' en 'Infinity Alley' zijn een mix tussen fantasy, thriller en horrors. Volledige romans zoals 'Schaduwzijde' en de opvolger 'Schaduw van mijn Schaduw' en de nieuwste trilogie 'Millésime Sardine', 'Dappere Kleine Maan (deel 2) en het nog in 2016 te verschijnen derde deel, bewandelen het pad van moord, bedrog, politieonderzoeken, doorspekt met een vleugje erotiek helemaal.

Ik denk dat ik in dit laatste genre 'mijn ding' gevonden heb.

Wat niet wegneemt dat er af en toe nog wel een vleugje bovennatuurlijke elementen door mijn verhalen blijven zweven (zoals in 'De Klank van Rood'. )

Het is een fantastisch gevoel om zelf de personages in mijn boeken te leren kennen. Ontdekken wat hun bezig houdt, wat hun zorgen zijn, waarom ze doen wat ze doen, hun angsten. Zelf gaandeweg het verhaal zien ontstaan, verrast worden door plotwendingen die zich aanbieden, onverwacht, en soms ook niet juist. Wat dan leidt tot een verbetering en opnieuw beginnen.
Maar het ontdekken waar het verhaal naartoe gaat en zien hoe mijn gedachten hun weg naar het virtuele papier vinden, geeft een kick.
En af en toe iets van mijzelf of mijn omgeving in het boek verwerken, zorgt voor heel wat binnenpretjes ;-)

Dat is gewoon de max! Als iemand die je niet kent laat weten dat hij of zij je boek leuk vond, dat ze er een fijne tijd aan beleefd hebben, dat is niet te beschrijven met woorden. Daar doe je het voor. Dat betekent dat de boodschap aan gekomen is, dat het doel bereikt is.

Ik ben met twee echte projecten bezig (buiten het constant verzamelen van ideeën voor nieuwe verhalen en boeken.

Een kortverhaal voor de Paul Harland Prijs en deel drie van de 'Millésime Sardine' trilogie (opvolger van 'Dappere Kleine Maan').

Het kortverhaal is in grote lijn af en moet nog een paar keer verbeterd worden. Deel drie van de trilogie is in de fase van het verzamelen van ideeën voor het plot. Er staan al wat sprokkels op papier en gaandeweg is het verhaal zich aan het vormen in mijn hoofd, zodat het binnen een aantal weken aan het keyboard kan toevertrouwd worden. Ik ben benieuwd welke richting het uit zal gaan... :-)

Mijn nummer één is zonder twijfel Stephen King. En dan vooral zijn oude werken. 'It', 'The Stand' blijven mijn all time favorites. Maar de 'Donkere Toren' serie is zonder twijfel één van de meest meeslepende reeks van boeken die ik ooit gelezen heb.

Naast King is ook Clive Barker altijd welkom. Net zoals Isaac Asimov. Zijn 'Foundation' serie heeft mij zeer beïnvloed. Het is één van de weinige boeken waar ik nog regelmatig aan denk.

Van de 'klassiekers' heeft Jules Verne het meeste indruk op mij gemaakt. '1000 mijlen onder zee', en 'Reis naar het midden van de wereld' doen mij nog altijd dromen. Uiteraard ook Tolkien.

Meer hedendaags is Tess Gerritsen zeer gesmaakt. Of dichter bij huis 'Johan Deseyn'