Wanneer ben je beginnen te schrijven?
Het klinkt gek, maar het is gewoon op een avond begonnen. Als kind schreef ik al graag 'opstelletjes' en korte verhaaltjes in school, maar meer dan wat probeersels is het nooit geweest. De punten waren goed, maar dat was het. Lezen is wel altijd een passie geweest. Ik verslond letterlijk boeken. Zondag ochtend naar de bibliotheek, thuiskomen met vijf boeken, waarvan de helft 's avonds al verorberd was.
Maar het schrijven is op een avond begonnen. Ik zette mij voor mijn computer, en schreef de eerste zin van 'Meriumbe, de Vlucht van het Heilig Vuur'. "Moeizaam daalde Levi de steile helling af." Zo is het begonnen, en de woorden zijn blijven komen. Onstilbaar. Tot er een aantal weken later iets op papier stond dat op een boek leek. Niet klaar, helemaal niet. Maar menige schrap en verbeterrondes later begon het er al op te lijken.
Op zoek naar een uitgever. Een zoektocht die toen korter en makkelijker was dan verwacht. Met als gevolg dat een paar maanden later mijn eerste boek in de boekhandel lag. Het begin van een lang verhaal, maar zeker niet het einde.
Heb je altijd hetzelfde genre geschreven?
Neen. In 2001 ben ik gestart met Fantasy. 'Meriumbe, de Vlucht van het Heilig Vuur' en 'Meriumbe, de Deur naar het Anders' waren twee boeken die in alle eerlijkheid beïnvloed zijn door het feit dat ik toen 'In de ban van de ring' aan het lezen was. Beïnvloed, maar geen kopie uiteraard. Het was een leuke oefening, en ik blijf fan van het genre. De wereld van elfen en dwergen, reuzen en monsters blijft op mijn favorietenlijst staan.
Maar gaandeweg is mijn schrijfinteresse veranderd. 'De eenzame weg naar de hel', 'Tot het einde mijner dagen', 'Praat niet met je mond vol' en 'Klasse' gaan veel meer over hedendaagse relaties, intriges en uitdagingen.
Af en toe glipte er al wel eens een horror verhaal tussen ('Chewwie' en 'De Geest in de Machine'), maar de echte thrillers zijn pas de laatste jaren aan mijn geest ontsproten.
Kortverhalen zoals 'Verloren Harten', 'De Bezoekers' en 'Infinity Alley' zijn een mix tussen fantasy, thriller en horrors. Volledige romans zoals 'Schaduwzijde' en de opvolger 'Schaduw van mijn Schaduw' en de nieuwste trilogie 'Millésime Sardine', 'Dappere Kleine Maan (deel 2) en het nog in 2016 te verschijnen derde deel, bewandelen het pad van moord, bedrog, politieonderzoeken, doorspekt met een vleugje erotiek helemaal.
Ik denk dat ik in dit laatste genre 'mijn ding' gevonden heb.
Wat niet wegneemt dat er af en toe nog wel een vleugje bovennatuurlijke elementen door mijn verhalen blijven zweven (zoals in 'De Klank van Rood'. )
Read more of this interview.