Chciałam napisać coś lekkiego i przyjemnego, coś z dreszczykiem. Ot tak, żeby czytelnik miał miłą rozrywkę. Chciałam też, by był to szereg opowiadań, które łączy motyw czegoś nadprzyrodzonego, groźnego. Czegoś, co jest tuż obok nas, ale to ignorujemy, udajemy, że wszystko jest w porządku. Część akcji umieściłam w miastach, bo chciałam pokazać, że elektryczność, nowoczesność i tak dalej wcale nie odpędziła demonów i potworów. Dwa opowiadanie utrzymane są w klimatach postapokaliptycznych.

Nie wiem, czy osiągnęłam swój cel. Nie wiem, czy moje opowiadania nie są w ostateczności za mało straszne, a zbyt ciężkie. Ale mam nadzieję, że zapewnią czytelnikom rozrywkę.

Czy pamiętasz pierwszą napisaną przez siebie historię?

Hm, nie pamiętam dokładnie, która była pierwsza, ale do dziś trzymam zeszyty pełne tekstów z gimnazjum. Czasem do nich wracam, żeby się pośmiać. Szczerze mówiąc, większości nigdy nie ukończyłam. Ale wiadomo, jak to jest - każdy z nas zaczynał od trylogii. Tylko nieliczni ją skończyli ;) Raz też wygrałam gimnazjalny konkurs na opowiadanie - było wydrukowane w szkolnej gazetce. Niestety nigdzie go chyba nie mam (albo może to i dobrze).

Dawno, dawno temu napisałam opowiadanie, w którym poplątałam się w opisie i wynikało z niego, że bohaterka założyła majtki na spodnie. Mój mąż nie pamięta o czym to opowiadanie było, co się w nim działo, kim były postaci. Ale ten jeden błąd sprzed 10 lat mi wypomina. I dlatego, drogie dzieci, redakcja jest bardzo ważna.

Jakich autorów lubisz?

Ursula K. le Guin - bo science-fiction wymieszane z antropologią kulturową daje najlepszy efekt. Plus za podejście do seksualności.
Stieg Larsson - za długie zdania i długie książki. Niestety żaden inny skandynawski autor z czasów niedawnego boomu na takież kryminały nie zrobił na mnie podobnego wrażenia.
Patricia Highsmith - za Toma Ripleya oczywiście. Matt Damon też był dobry.
Filip Springer - za lekkość w pisaniu o architekturze.

Jakie są twoje ulubione książki.

Cykl Highsmith o Tomie Ripleyu. Uwielbiam szczegółowość opisów zacierania śladów, przy jednoczesnym wrażeniu, że wszystko robione jest w pośpiechu i "byleby było", a także drobiazgowość głównego bohatera. Oraz realia (Berlin!).

"Powrót do Brideshead" - lata .20 i .30 XX wieku, polityka, religia, społeczeństwo, miłosny trójkąt. Zdecydowanie moje klimaty.

"Paragraf 22" - kiedyś chciałam pisać jak Heller.

I wiele innych.

Jak piszesz?

W bólach. Potrzebuję nieustannej motywacji i zachęty. Łatwo się zniechęcam i odczuwam obrzydzenie własnym tekstem. Ale prę na przód, bo nic tak nie cieszy, jak ukończona historia.

Pomidory! Zaczęłam w tym roku uprawę pomidorów na balkonie i się w tym zakochałam. W przyszłym roku planuję rozszerzyć uprawę na inne warzywa. Pomidory są trochę jak opowiadania - męczysz się nad nimi, dbasz o nie, męczysz się nad nimi, by było zdrowe i piękne - i odczuwasz wielką satysfakcję, gdy wydadzą owoce. Szczerze mówiąc, łatwiej zmusić krzaczka do wydania pomidorka niż mnie do skończenia opowiadania...

Co sprawia, że co rano wstajesz z łóżka?

Wstyd przed lenistwem. Naprawdę, najchętniej leżałabym cały dzień w łóżku. Koty to moje "spirit animals", mogłabym spać z nimi po 15 godzin na dobę.
Jest jeszcze 750words, które popycha mnie do regularnego pisania.

Jakiego czytnika używasz?

Starego, dobrego Kindle Keyboard, bo nie ma miliona dziwnych funkcji, jakiś światełek, a za to ma boczne przyciski, które jako osoba leworęczna czytająca w dziwnych pozycjach bardzo sobie cenię.

Jak znajdujesz e-booki, które czytasz?

Na promocjach! I na BookRage'u. Gdy szukam jakiejś konkretnej książki, często okazuje się, że nie ma wersji e-bookowej, więc zdaję się na newslettery.

Skąd bierzesz projekty okładek?

Pierwszą okładkę (do "My rotten Valentine" zrobiłam sama. Do "Karalucha" też próbowałam, ale skończyło się to bólem zębów, gdyż, niestety, nie jestem profesjonalnym grafikiem. Nawet pół-profesjonalnym. Okej, przeszłam kurs GIMP-a, ale dalej nie potrafię z niego korzystać. Programy graficzne to koszmar.
Okładkę do "Karalucha w uchu" zrobił mi mąż, bo nie mógł słuchać moich narzekań na to, że nie umiem zaprojektować okładki (a ta, którą mu pokazałam, była koszmarna). Magendowy karaluch rozbawił mnie setnie i stwierdziłam, że to mi tam, to będzie moja okładka.

Ale nie róbcie tak jak ja, proszę. Znajdźcie profesjonalistę.

Opisz swoje biurko.

Biały sekretarzyk z półkami na górze i dole plus zamykaną "powierzchnią roboczą". Jest przeuroczy, ale zawsze zaśmiecony wydrukami niedokończonych tekstów, paragonami, papierkami po ciasteczkach, kredkami, ołówkami, mazakami i również niedokończonymi rysunkami. Zawiera też pełny zestaw do nauki japońskiego (wciąż brakuje mi motywacji!)