چرا بلشویک-لنینیست؟
در مقابل بورژوازی و تمام مدافعین و پوزشخواهان سرمایهداری، ما «ضد سرمایهداری» هستیم. اما این کافی نیست، چون جبهۀ ضدّسرمایهداری هنوز گرایشهای بسیاری را از سندیکالیست گرفته تا آنارشیست درخود دارد. ما صراحتاً «مارکسیست» هستیم. اما حتی این هم کافی نیست، ما در مقابل ریویزیونیسم منبعث از بینالملل دوم، گرایشهای رفرمیستی، آکادمیک و چپ نویی تحت لوای مارکسیسم، یک «لنینیست» هستیم، چون چکیده و عصارۀ لنینیسم را اعتقاد به تشکیلات اخصی به نام حزب پیشتاز انقلابی شکل میدهد؛ تشکیلاتی که هدف از آن چیزی نیست جز هدایت جنبش طبقۀ کارگر به سوی تسخیر قدرت سیاسی و سرنگونی سیادت بورژوازی؛ اما در برابر ضدّانقلابِ استالینیستی و مائوئیستی که خود را پشت نقاب «مارکسیسم-لنینیسم» پنهان میکند، ما «تروتسکیست» هستیم. این است میراث واقعی و انقلابی ما. از همین روست که ما نیز خود را به تأسی از تروتسکی پیرو سنت «بلشویک-لنینیسم» میدانیم:
بلشویک-لنینیستها با این نامِ خود به همه میگویند که تئوریشان “مارکسیسم” است- نه “مارکسیسمِ“ مبتذل و تقلبی رفرمیستها ... بلکه مارکسیسم حقیقیای که لنین احیا کرد و در مواجهه با مسائل بنیادیِ عصر امپریالیسم به کار بست؛ بلشویک-لنینیستها با این نامِ خود به همه میگویند که اتکایشان بر تجارب اکتبر است، تجاربی که در تصمیمات چهار کنگرۀ اول انترناسیونال کمونیست پرورانده و بسط داده شدند؛ میگویند که در همبستگی با کار نظری و عملیِ «اپوزیسیون چپِ» انترناسیونال کمونیست (۱۹۲۳ تا ۱۹۳۲) هستند؛ و نهایتاً اینکه زیر بیرق انترناسیونال چهارم میایستند. در سیاست، «نام» همان «پرچم» است!